1
Voorzitter,
Het onderwerp waar we ons vandaag over buigen, en waar we tevoren ook heel veel uren in hebben
moeten stoppen, is in feite conceptueel niet zo heel ingewikkeld. Een oplossing vinden is dus ook
niet zo moeilijk lijkt mij, en ik kom daar op het eind van mijn betoog op terug.
Mijn fractie verwondert zich enigszins over de gang van zaken, en ik denk dat de provincie Zuid
Holland deze casus eens zou moeten benutten om een stukje zelfonderzoek te doen. De Staten gaan
binnenkort op retraite, maar ik denk dat ook GS wel eens mag nadenken over de vraag waarom we
het in deze casus van de vakantieparken niet elke dag beter hebben gedaan. We zijn toch een beetje
blijven hangen in de status quo van het going concern beleid, en er was weinig veranderbereidheid
vanuit het Provinciehuis. Ik veroorloof mij daarbij de volgende opmerkingen of kanttekeningen:
1. Je mag hopen dat maatschappelijke problemen in de provincie op alle relevante
beleidsgebieden worden gesignaleerd en dat men daar dan ook iets mee doet op grond van
de juiste afwegingen.
In feite is het een brevet van onvermogen voor het provinciaal bestuur dat de problemen
rond de vakantieparken door een Statenlid moesten worden aangekaart. De gemeenten zijn
er al wat langer mee bezig, en zelfs het Rijk heeft het onderwerp geagendeerd. De provincie
Zuid Holland lijkt dus enigszins achter de feiten aan te hobbelen.
2. Als het probleem dan op tafel ligt verwacht je een adequate reactie vanuit ons
Middenbestuur. Mijn indruk is dat er toch eerder sprake is geweest van wegkijken,
ontkennen, oplossingen problematiseren, kortom “het smoezenboek opentrekken”, dan van
kordaat de uitdaging tegemoet te treden.
Burgers wordt wel eens “weerstand tegen verandering” aangewreven als de overheid iets
voor elkaar wil krijgen, maar misschien moet de overheid ook af en toe eens in de spiegel
kijken. Ik zie in ieder geval een soort tegenstribbelende provincie die, omdat het blijkbaar niet
anders kan, dan nu met frisse tegenzin wel een specifieke concrete situatie wil aanpakken in
de hoop dat de rest dan overwaait. Tegelijkertijd gaat u wel uw energie besteden aan het
bestrijden van een maatregel van het Rijk die meer ruimte wil bieden aan permanente
bewoning van vakantieparken. Dat levert wat ons betreft geen fraai beeld op.
3. Tenslotte valt het me op dat de ambtelijke molens hier nogal langzaam draaien. Dat kan een
kwestie van capaciteit zijn of iets anders. Ik kan daar vanuit mijn positie geen hoogte van
krijgen.
Voorzitter, ik leg deze vragen en opmerkingen bij u op tafel, niet omdat ik GS of de coalitie wil
pesten maar omdat onze fractie ook wil dat het bestuur elke dag, of wat mij betreft elke week,
zichzelf verbetert. Bij een ander onderwerp, de huisvesting van senioren, heb ik recent eigenlijk
dezelfde gang van zaken waargenomen. Er wordt in eerste instantie niet gereageerd op een groot en
groeiend maatschappelijk probleem, dat niet ontkend kan worden en dat zich onmiskenbaar
aandient. Het beleid bijsturen gaat nogal traag. Regeren is vooruitzien voorzitter, en niet achteraf
pleisters plakken.
Ik vermoed dus dat deze gang van zaken symptomatisch is voor ons functioneren, in ieder geval op
bepaalde beleidsgebieden. Het past misschien ook wel in een trend waarin we de afgelopen
decennia stelselmatig de overheid hebben afgebroken. De maatschappelijke rekening daarvan wordt
ons nu op alle mogelijke fronten gepresenteerd. De overheid en de politiek zijn heel goed geworden
in marketing en beeldvorming. De plaag van de communicatieafdelingen is daarvan een symptoom.
Het voorkomen en oplossen van concrete problemen lijkt ons echter van groter nut. En in dat
verband hebben we hier met die vakantieparken een heel behapbaar en overzichtelijk probleem op
tafel. Maar nogmaals, ik denk dat het erg belangrijk is om de vraag te beantwoorden wat onze
interne handicaps of weeffouten zijn die voorkomen hebben dat we er eerder adequaat op
gereageerd hebben. Ik geef trouwens toe dat passiviteit in uitzonderlijke gevallen een verantwoorde
strategie kan zijn. Anderen kunnen dan voor ons de beleidskooltjes uit het vuur halen, of het
probleem kan zich vanzelf oplossen. Maar dat kan hier niet als smoes dienen. Terug naar de inhoud
voorzitter.
Het Rijk heeft drie weken geleden een “Kwaliteits- en afwegingskader” gepubliceerd voor het wonen
in recreatiewoningen. Daar staat het allemaal in, en ik verwijs er graag naar. Mijn fractie is
voorstander van wat ik graag “gezond-verstand-beleid” noem. Daar hoort o.a. bij dat je problemen
of uitdagingen niet ontkent, en dat je kansen ziet en benut. Maar op de eerste plaats moet je
natuurlijk problemen niet laten ontstaan door als overheid ongewenste ontwikkelingen te gedogen.
Maar nu we eenmaal in de situatie zitten dat bepaalde parken toeristisch-recreatief niet meer
exploitabel zijn, en bovendien al jarenlang permanent bewoond worden, kun je niet ten eeuwigen
dage doorgaan met wegkijken of vasthouden aan een fictieve papieren werkelijkheid.
Dan heb je dus nieuw beleid en afwegingen nodig waarop je een beslissing baseert om een impasse
te doorbreken. Je zult ook een aantal eisen en voorwaarden moeten stellen aan de nieuwe situatie.
Wanneer sta je het toe en wanneer niet. De PAL heeft desgevraagd een voorzet gegeven, en maakt
een onderscheid tussen gebieden waar het wel kan, en aan de andere kant meer toeristische
gebieden waarin je de toeristische en recreatieve functie zou moeten handhaven. Prima wat onze
fractie betreft, en ook prima als u dat afwegingskader nog wat wilt verbijzonderen en detailleren.
Nogmaals, het is geen rocketscience, en het wiel is elders al uitgevonden. Ik ga dus verder niet op
alle mogelijke details in maar wij ondersteunen in ieder geval de motie van JA21 die u vraagt om met
een kaderstellend beleidsstuk te komen.
Jaap Haasnoot/50PLUS